Inmiddels weer met twee voeten op Nederlandse bodem, maar mijn hoofd moet de landing nog inzetten…
Wat een week! Overweldigend!!
Een aantal weken voor vertrek maakten we kennis met elkaar als groep en keken we uit naar onze reis.
Na een goede vlucht mochten we dan eindelijk de handen uit de mouwen steken! Dankbare landbouwers lieten we achter die blij waren met de komst van een stel ‘Vikingen’ zoals ze ons noemden.
Het werk wat we deden voelde als een druppel op een gloeiende plaat, maar door alle dankbaarheid die we ontvingen van de landbouwers maakte dat we met een bigsmile de bus weer in gingen… op naar het volgende programmapunt.
De dagen waren bezet met een drukke planning.
Het motto was: ‘uitslapen doe je thuis in Nederland maar weer.’
Het was intens, maar ik had geen moment willen missen:
De ontmoeting met mensen die kwamen vertellen hoe ze het volk bijstaan in deze oorlog.
Mensen met een hart van goud en lichtpuntjes voor anderen in nood.
De lezing van Benjamin Philip, die de situatie van nu plaatst in het licht van het oude testament. Wel uren had ik naar hem kunnen luisteren. Zo verhelderend!
Het verhaal van Yehudah, een voorganger wiens pieper afging op 7 oktober 2023 tijdens de dienst.
Hij verliet zijn gezin voor lange, lange tijd en diende in het leger. Maar God is een God van wonderen en bewaarde hem keer op keer op bijzondere wijze.
Wat mij het meest is bijgebleven aan deze reis: de enorme veerkracht van het volk! Maar o, wat is het laagje dun naar immens verdriet…
En zo werd het een week om nooit te vergeten.
Een reis met een lach en een traan…
Tekst en fotografie door Janneke Kooiman-Brand, deelneemster van de CvI “Handen uit de mouwenreis” van 22-29 januari 2025
