Het is voor mij ook weer een beetje backtracken om erachter te komen waar ik gebleven was in mijn verhaal. Ik ben sinds mijn aankomst in de kibboets zo ontzettend druk geweest, wat zowel werk betreft als kennismaken met de bewoners hier, dat ik of niet toegekomen ben aan het schrijven van een blog of te moe was om dit te doen.
Maar het gaat beter nu, Pesach is achter de rug en als het goed is zal de rust nu wederkeren in mijn job. Wat mijn job hier is in deze kibboets vertel ik je zo, ik zal bij het begin beginnen.
Gefaald
De ochtend dat ik ontwaakte in het hotel lijkt al weer zo lang geleden! Maar goed, ik heb daar lekker ontbeten en daarna een taxi geregeld naar het treinstation om weer terug te komen in Tel Aviv, dat was mijn oorspronkelijke bestemmingspunt/plan, waar ik miserabel in gefaald had, haha. Terugkijkend however was mijn uitstapje naar Zichron Yaakov zo slecht nog niet. Ik heb een leuk avondje uit gehad in een Irish pub, heerlijk geslapen en de omgeving leren kennen. De trein naar Tel Aviv nam ik laat in de ochtend en ik kwam na een taxirit aan op mijn hoofdbestemming: het kantoor van het KPC (Kibbutz Program Center). Zij zouden een vrijwilligersplek voor mij faciliteren.
Compleet verschillend
Tel Aviv lijkt op het eerste gezicht een echte metropool, met hele hoge gebouwen enzo en erg druk verkeer. Ik had dat niet verwacht, toen ik ’s avonds landde op Tel Aviv viel me dat niet op namelijk. Op de plattegrond in mijn reisgidsje lijkt het een rustig stadje aan het strand, met een aantal toeristische plekjes, mooie tuinen. Misschien komt dat omdat ik in Israël alleen Jeruzalem bezocht heb als andere stad. Dat is mooi vlak en het landschap wordt gekenmerkt door de vele kerken en moskeeën. Geen wolkenkrabbers zoals in Tel Aviv. Dat beeld had ik in gedachten toen ik dacht aan Tel Aviv. Maar Jeruzalem en Tel Aviv zijn zo compleet verschillend bij nader inzien. Tel Aviv als de jonge en snelle stad, en Jeruzalem als de stad waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan.
Op de plattegrond in mijn reisgidsje lijkt het een rustig stadje aan het strand, met een aantal toeristische plekjes, mooie tuinen.
250 euro
Eenmaal aangekomen op het hoofdkantoor werd ik hartelijk ontvangen door een mevrouw genaamd ‘Bor’. Zij liep met mij de procedure door: ik moest geld betalen (natuurlijk…) voor verzekering, borg en verwerkingskosten, allerlei dingen. 250 Euro in totaal ongeveer. Een gedeelte zou ik terugkrijgen als ik me goed zou gedragen in de kibboets. Toen kwam het er echt op aan – naar welke kibboets zou ik gaan? Mijn ouders hadden een mooi lijstje gestuurd met vier kibboetsen die echt de moeite waard zouden zijn. De opties werden doorgesproken: werken in een fabriek… werken in de woestijn… Ondertussen werd ze nog onderbroken door een telefoongesprek. Het was superspannend.
Bring it on!
Tenslotte kwam Bor met een ander voorstel: How would you like to work on a fishingboat? Ik dacht: Zeker wel! Bring it on! Telefoontjes werden gepleegd en dingen werden geregeld en kibboets Ein Gev werd mijn bestemming. Gelegen aan het meer van Galilea, ik was superenthousiast. Waar anders in Israël zou je de kans krijgen om zo dicht in contact te komen met de gebeurtenissen in het Evangelie dan bij het Meer van Galilea? Er zijn zoveel passages in het nieuwe testament waarbij Jezus verblijft en zich beweegt rondom het meer van Galilea. Erg bijzonder. En visserman, dat was Petrus zijn beroep, voordat hij visser van mensen werd.
Waar anders in Israël zou je de kans krijgen om zo dicht in contact te komen met de gebeurtenissen in het Evangelie dan bij het Meer van Galilea?
7 verdiepingen hoog
Ik moest me haasten naar het busstation, er was weinig tijd om mijn bus te halen. En dat was me toch even een busstation! Hallo hé. Zoiets had ik nog nooit gezien. Het had een grote oprijlijn omhoog waar alle bussen over reden. Daarachter lag het busstation, in de grootte en vorm van een voetbalstadion. Zeven verdiepingen hoog, ongeveer 200 meter lang naar mijn inschatting. Gevuld met bussen die overal naar toe reden.
Zoektocht
Na een lange zoektocht vond ik mijn bus, die mij in drie uur tijd van Tel Aviv naar Ein Gev bracht. Daar werd ik ontvangen door vijf andere vrijwilligers, waaronder een andere Nederlander. Op het moment is de vrijwilligersgroep samengesteld uit de volgende nationaliteiten: VS, Nederland, Zuid-Afrika, Ecuador, Duitsland, Mexico, Spanje en Australië, in totaal 14 mensen ongeveer. De vrijwilligers waren erg vriendelijk. Ze lieten me de basic dingen zien: de supermarkt, het clubhuis. Het ziet er allemaal erg mooi en verzorgd uit. Mijn kamer deelde ik de eerste dagen met een Amerikaan, 32 jaar oud als ik het me goed herinner. Hele aardige gast. Alle volunteers zijn erg aardig, moet ik zeggen.
Goed, dat wat betreft mijn trip naar de kibboets. Je weet nu welk werk ik doe en op welke kibboets ik terecht ben gekomen. In mijn volgende blog wil ik graag verder ingaan op mijn job en op de viering van Pesach.
Tot dan!
Ook vrijwilligerswerk doen bij het Kibboets Vrijwilligersprogramma? Klik hier voor de mogelijkheden!
