Door Renske Lankman.
Israëlvrienden Paulus, Judith, André en zijn vrouw uit Urk reisden sinds 7 oktober 2023 meerdere keren naar Israël om daar te helpen en de bevolking te bemoedigen. Een inkijkje in hun bijzondere belevenissen en ontmoetingen.
Hoe vaak zijn jullie sinds 7 oktober in Israël geweest?
Paulus: “We zijn inmiddels vier keer in Israël geweest. André en ik zijn in november geweest met de gedachte: we kunnen bidden, we kunnen geven, maar we kunnen ook iets doen. De eerste keer was eigenlijk een ontdekkingsreis om te kijken waar we het hardst nodig waren en of ze überhaupt op ons zaten te wachten.
Dat laatste bleek zeker het geval. We hebben toen op een champignonkwekerij gewerkt vlak bij de Gazastrook. Deze champignons stonden te bederven, dus we hebben alles leeggehaald en gedesinfecteerd. Daarnaast kregen we ook een oproep om huizen schoon te maken in Sderot. Door de raketaanvallen hadden huizen zonder stroom gezeten, dus het was een vieze bende. We moesten de huizen dusdanig schoonmaken dat wanneer de mensen terugkeerden ze niet in een tweede trauma terecht zouden komen.”
“De tweede keer was in januari, toen zijn Judith en ik (Paulus) gegaan. We hebben de eerste oogst binnen kunnen halen op dezelfde champignonkwekerij, nadat wij daar in november hadden schoongemaakt, dus dat was heel bijzonder om te doen. Daarnaast hebben we ook weer schoongemaakt in onder andere Sderot. De derde keer zijn we met een groep van veertien mensen naar Israël geweest met een reis van het reisbureau van André, Timeouttravel.”
En de vierde keer?
“We zeiden tegen elkaar: ‘Zou het niet mooi zijn als we juist op 7 oktober in Israël zijn?’ Dus toen zijn we opnieuw gegaan. We kwamen weer bij de Gazastrook terecht, bij het project Shuva Ahim (De terugkeer van broers). Dit project is opgericht door ene Dror, die twaalf vrienden verloor bij festival Nova. Hij is op 8 oktober begonnen met een tafeltje op straat waar hij koffie uitdeelde aan soldaten die Gaza in en uit gingen. Uiteindelijk is het steeds groter geworden en wordt er nu op deze plek gekookt voor honderden soldaten. Daarnaast kunnen soldaten zich hier even opfrissen en even op adem komen.”
Hoe voelt de bevolking zich?
“Bij deze vraag past wel het verhaal van Dror. Zijn vriendengroep is vermoord en hij moest direct na de aanslag zijn vrienden identificeren. Dat is een enorme klap voor hem geweest. Door die shock is hij niet passief geworden, maar juist geactiveerd om iets te gaan doen.
Hij vertelde: ‘Ik moet dit elke dag doen, anders raak ik mezelf kwijt.’ Zijn verhaal is representatief voor wat de hele bevolking voelt. Iedereen die je spreekt, loopt met een trauma rond, maar doordat er nog een oorlog wordt gevoerd, moet iedereen scherp blijven en is er nog geen ruimte geweest om 7 oktober te verwerken.
De mensen leven continue onder spanning, onder andere vanwege het voortdurende luchtalarm. Men is daarom ook bang voor wat er gebeurt als de oorlog voorbij is, wanneer er tijd zal zijn om het trauma te verwerken. We zijn op 7 oktober ook op de Herzlberg geweest, waar militairen liggen begraven.
We spraken toen ook een vader en moeder van wie de zoon zelfmoord had gepleegd. Er zijn al meer dan zestig militairen die sinds 7 oktober zelfmoord hebben gepleegd, dus je ziet hoe de oorlog een enorme impact heeft op de mentale gezondheid van mensen.”
Waarom is het zo belangrijk in Israël gaan een helpende hand te bieden?
“Jouw aanwezigheid in Israël is zo’n grote bemoediging voor de mensen daar. Ook als je naar Israël gaat en niet gaat helpen, maar gewoon tussen de mensen loopt, een praatje maakt en hun verhaal aanhoort, is dat al goed. We kunnen heel wat voorbeelden opnoemen.
Je zit op een terrasje of loopt in de supermarkt en mensen vragen: ‘Wat doen jullie hier?’ Het sentiment in Israël is nu dat ze er alleen voor staan. Mensen durven vaak niet naar Israël te gaan vanwege de onzekerheid, het risico en het negatieve reisadvies, maar wij geloven dat het juist nú goed is om te gaan, want je maakt echt een verschil in de levens van mensen. Je hebt bovendien hele mooie en diepgaande gesprekken met de inwoners.”
Gaan jullie binnenkort weer?
“Liever vandaag dan morgen, maar we hebben ook te maken met ons werk, waardoor we niet zomaar het vliegtuig in kunnen stappen. We denken er nu aan in januari weer te gaan. Daarnaast staat er ook een reis voor maart gepland bij Timeouttravel, dus we willen mensen van harte oproepen te overwegen een solidariteitsreis naar Israël te maken.”
Foto’s: Paulus en André koken voor de militairen. | Foto’s: André
Bron: https://www.christenenvoorisrael.nl/artikelen/troost-mijn-volk
Meer over Timeouttravel: https://timeouttravel.nl/
-72341.png){kind=link}