In het verpleeghuis Beth Eliezer in Maalot worden sinds 1984 zorgbehoevende joden die het nationaal-socialisme hebben overleefd, verzorgd en verpleegd. Er zijn 24 plaatsen beschikbaar. Het woord “Eliezer” betekent “mijn God is hulp”. De bewoners mogen deze hulp persoonlijk ervaren via praktische liefdadigheid.
De selectie van bewoners is voor ons vaak geen gemakkelijke beslissing. Vooral lastig als er aanvragen komen van mensen met een relatief goede financiële basis die daar ook voor willen betalen. Het is echter belangrijk voor ons om mensen te vinden die arm zijn of eenvoudigweg geen familie hebben. Wij streven er voortdurend naar om de armsten en meest eenzamen op te vangen en voor hen te zorgen tot ze sterven.
Afhankelijk van hun vermogen betalen bewoners bij Beth Eliezer een deel van hun zorg. Voor het overige wordt het huis gefinancierd door donaties, aangezien er geen publiek geld is, noch van de Bondsrepubliek Duitsland, noch van de staat Israël.
In onze ervaring zijn er geen voorbehouden van de kant van de bewoners jegens de Duitse werknemers, omdat mensen met reserveringen niet op het aanbod in zouden gaan. Integendeel, we merken dat er onder Joodse mensen beslist een mening bestaat: “Het is het beste voor hen [bij Eliëzer].” De vraag naar thuisplekken is relatief groot.
De ‘liefdesarbeid’ strekt zich uit tot het gehele werk van de medewerkers. Dit komt onder meer tot uiting in het feit dat de medewerkers de gehele verpleegafdeling draaiende houden, waardoor de zes tot negen medewerkers die op een afdeling werken verantwoordelijk zijn voor de gehele werklast, inclusief de afdelingskeuken en schoonmaakwerkzaamheden. Het verpleeghuis wijkt zo af van het gebruikelijke karakter van een tehuis en komt dichter bij een echt ‘thuis’. De tehuisbewoners worden, voor zover daarin kan worden voorzien, in al hun behoeften verzorgd door een groep mensen die voor hen meer zijn dan alleen professionele hulpverleners. Deze werkorganisatie heeft een positieve invloed op de gehele woonsfeer, wat niet onbelangrijk is voor de bewoners van het tehuis, die allen in de schaduw van de Shoah (Holocaust) staan.
Elke vrijdagavond, aan het begin van de shabbat, eten alle medewerkers samen met de bewoners van de afdeling. Omdat volgens joodse berekeningen de dag met de avond begint, wordt Shabbat gevierd van vrijdagavond na zonsondergang tot zaterdagavond na het verschijnen van drie sterren. Als zevende dag van de Scheppingsweek is Shabbat de rustdag voor de Joden, die God heiligde (vgl. Genesis 2:3 en Exodus 20:11). Het begin van de Shabbat is een hoogtepunt voor de bewoners. Naast de Shabbat en andere feestdagen is het dagelijkse leven in een verpleeghuis voor de bewoners geenszins saai of eentonig. Er is een fysiotherapieruimte en diverse activiteiten voor ouderen.
